یتیم نوازی حضرت علی(علیه السلام)

امر مومنان(ع)شبی از کنارخانه زن تهیدستی گذشت که  فرزندانی خردسال داشت و آنان را سر گرم می کرد تا بخوابند.آن زن دیگی بر اجاق نهاده بود که در آن جز آب چیزی نبود،تا آنها بپندارند که در دیگ غذایی در حال پختن است.امیر مومنان(ع)از حال آن زن با خبر شد و با قنبر به سوی خانه خود رفت و ظرف کوچکی خرما و کیسه ای آرد و کمی روغن و برنج ونان برداشت و برداشت و بر دوش کشید .قنبر از حضرت خواست تا وی آن را بر دوش گیرد.امام(ع)نپذیرفت.با رسیدن به خانه آن زن از او اجازه خواست و وارد شد،پس مقداری برنج و روغن در دیگ ریخت و پس از پختن آن،برای کودکان در ظرف غذا ریخت و به آنان فرمود:بخورید.پس از سیر شدن آنان ،امام (ع)بر دست و پای خود گرداتاق می گشت و بع بع (تقلید صدای  حیوان)می کرد.کودکان با مشاهده این حالت،خندیدند. پس از خروج از خانه،قنبر پرسید :سرورم امشب رفتاری شگفت آور از تو دیدم وراز برخی ازآن را دانستم ،ولی سبب گردش تو در خانه بر روی دست و پا و تقلید صدای بع بع حیوان را نفهمیدم،امام(ع)فرمود :ای قنبر چون وارد خانه شدم،کودکان از شدت گرسنگی می گر یستند .دوست می داشتم وقتی از نزد آنان خارج میشوم ،آنها در حال سیری بخندند و دلیل دیگری نداشت.