آثار نپرداختن زکات

هر مال حرامی آثار ناگوار فراوانی در زندگی دنیا و اخرت انسان دارد؛اما در احادیث اهل بیت(علیه السلام)توجه ویژه ای به آثار نپرداختن زکات شده است.بر اساس روایات نپرداختن زکات از گناهانی است که سبب ندامت و حسرت می گردد،و در لحظه مرگ،انسان از خداوند تقاضا می کند که بر گردد و حق فقیران را بپردازد.منع زکات انسان را از مدار ایمان واسلام خارج می سازد.پیامر خدا(ص)در کنار کعبه به ابوذر فرمود:کسانی که زکات نمی پردازند،زیانکارترند.و خداوند نام ترک کنندگان زکات را در میان مشرکان و کافران قرار می دهد.امام صادق(ع)به کسی که زکات نمی دهد لقب سارق(دزد)را دادند .و فرمودند هر کس حتی مقدار کمی زکات خود را ندهد،یهودی یا نصرانی می میرد. و آنان که زکات نمی دهند روز قیامت ،گردنشان را می بندند.وبا سخت ترین کلمات،مورد توبیخ فرشتگان قرار می گیرند.

منبع:روزی حلال،محمد علی قاسمی ،ص 85

 سلام بر تو  ای حیات دل های  خزان زده ،ای بهارترین  نام،ای مهدی!

ای تو صاحب زمان،ای تو صاحب زمین،دل  ز یاد تو،آشیانه ای خراب  و بی صفاست،

یاد سبز  و روحبخش تو،یاد لطف بی نهایت خداست،کوچه باغ سینه ام،ای گل محمدی به عطر نامت آشناست،

آنکه در پی تو نیست،کیست؟

آنکه بی بهانه تو زنده است در کجاست.

عمر است که دیدگانمان هر صبح آدینه  به افق انتظار دوخته است و گوش جانمان تشنه ی ندای (جاءالحق و زهق الباطل)است.

تو فروغ هستی و یادگار عترتی،تو نور خدا وآخرین مجتبی،تو شمشیر خدا و امام عدالتی.

کدام اشک شوق و سوز دل است که نشان از تو ندارد؟

کدام دعای کمیل وتوسل بی یاد تو پایان می گیرد؟در غم و شادی،در سوگ وسرور،نام تو از زبانمان نمی افتد،در قنوت و قیام وقعود،در صلوات و سلام و سجود،یاد تو روشنای دل و جانمان است.

باز هم سلام بر تو،که کعبه مقصودی و قبله موعود.

یتیم نوازی حضرت علی(علیه السلام)

امر مومنان(ع)شبی از کنارخانه زن تهیدستی گذشت که  فرزندانی خردسال داشت و آنان را سر گرم می کرد تا بخوابند.آن زن دیگی بر اجاق نهاده بود که در آن جز آب چیزی نبود،تا آنها بپندارند که در دیگ غذایی در حال پختن است.امیر مومنان(ع)از حال آن زن با خبر شد و با قنبر به سوی خانه خود رفت و ظرف کوچکی خرما و کیسه ای آرد و کمی روغن و برنج ونان برداشت و برداشت و بر دوش کشید .قنبر از حضرت خواست تا وی آن را بر دوش گیرد.امام(ع)نپذیرفت.با رسیدن به خانه آن زن از او اجازه خواست و وارد شد،پس مقداری برنج و روغن در دیگ ریخت و پس از پختن آن،برای کودکان در ظرف غذا ریخت و به آنان فرمود:بخورید.پس از سیر شدن آنان ،امام (ع)بر دست و پای خود گرداتاق می گشت و بع بع (تقلید صدای  حیوان)می کرد.کودکان با مشاهده این حالت،خندیدند. پس از خروج از خانه،قنبر پرسید :سرورم امشب رفتاری شگفت آور از تو دیدم وراز برخی ازآن را دانستم ،ولی سبب گردش تو در خانه بر روی دست و پا و تقلید صدای بع بع حیوان را نفهمیدم،امام(ع)فرمود :ای قنبر چون وارد خانه شدم،کودکان از شدت گرسنگی می گر یستند .دوست می داشتم وقتی از نزد آنان خارج میشوم ،آنها در حال سیری بخندند و دلیل دیگری نداشت.