سلام بر تو  ای حیات دل های  خزان زده ،ای بهارترین  نام،ای مهدی!

ای تو صاحب زمان،ای تو صاحب زمین،دل  ز یاد تو،آشیانه ای خراب  و بی صفاست،

یاد سبز  و روحبخش تو،یاد لطف بی نهایت خداست،کوچه باغ سینه ام،ای گل محمدی به عطر نامت آشناست،

آنکه در پی تو نیست،کیست؟

آنکه بی بهانه تو زنده است در کجاست.

عمر است که دیدگانمان هر صبح آدینه  به افق انتظار دوخته است و گوش جانمان تشنه ی ندای (جاءالحق و زهق الباطل)است.

تو فروغ هستی و یادگار عترتی،تو نور خدا وآخرین مجتبی،تو شمشیر خدا و امام عدالتی.

کدام اشک شوق و سوز دل است که نشان از تو ندارد؟

کدام دعای کمیل وتوسل بی یاد تو پایان می گیرد؟در غم و شادی،در سوگ وسرور،نام تو از زبانمان نمی افتد،در قنوت و قیام وقعود،در صلوات و سلام و سجود،یاد تو روشنای دل و جانمان است.

باز هم سلام بر تو،که کعبه مقصودی و قبله موعود.