بعضي افراد انچنان براي زيارت امام حسين (ع) مشتاق اند كه حاضر اند در روز اربعين و ساير شعاعر حسيني روز هاي فراواني و مسافت هاي بسيار زيادي را پياده روي كنند تا به مقصدود و حرم حسيني برسند .
يكي از دوستان بنده نقل ميكرد كه پنجاه سال پيش كنار ضريح حضرت سيد الشهدا (ع) مشغول زيارت بودنم ، ناگهان متوجه پيرمردي شدم كه با لباسي كه مملو از گرد وخاك بود وارد حرم مطهر شد ، پس به سمت ضريح امد وخطاب به حضرت سيد الشهدا (ع) عرض كرد : ثروتي نداشتم كه با آن مركبي كرايه كنم ، از منزل تا حرم را كه چهل فرسخ بود به عشق زيارت تو ، با پاي پياده امدم.اين چه عشق و شوري است كه پيرمرد فقير و ناتوان را به حرم معشوق ميكشاند .
در بيابان گر به شوق كعبه خواهي زد قدم
سرزنش ها گر كند خار مغيلان ، غم مخور
(حافظ شيرازي)
سپس آن پيرمرد به حضرت عرض كرد : براي اولين بار به كربلا آمدم . از آنجاي كه آدرس نداشتم ، از ديگران مسير حرم شما را مي پرسيدم تا به اين جا رسيدم . سواد كافي ندارم تا زيارت نامه ي شما را بخوانم ، اما حسين جان ! در روز قيامت در ميان جمعيت انبوه نميتوانم شما را پيدا كنم به اينجا آمدم تا به شما بگويم ، در روز قيامت خود در جست و جوي من باش ، دست م

را بگير و مرا در كنار خودت در بهشت قرار بده .(منبع)ايين اشك و عزا در سوگ سيد الشهدا